برنامه فیزیکی و استانداردهای طراحی خانه مد و فشن
فهرست مطالب برنامه فیزیکی خانه مد و فشن:
بخش اول : برنامه ریزی فیزیکی و استاندارد های فضایی
۵-۱ مقدمه
۵-۲ برنامه ریزی فیزیکی
جدول¬ برنامه ریزی فیزیکی مرکز طراحی پوشاک و مد
۵-۳ ضوابط و استاندارد های طراحی
۵-۳-۱ سالن طراحی
۵-۳-۲ سالن دوخت
۵-۳-۳ عکاسی
۵-۳-۴ سالن انتظار یا لابی
۵-۳-۵ کافه و رستوران
۵-۳-۶ سالن نمایش و شو
۵-۳-۶-۱ صندلی تماشاگران
۵-۳-۶-۲ اتاق رختکن(تنفس بازیگران)
۵-۳-۶-۳ نور پردازی صحنه
۵-۳-۶-۴ آکوستیک
۵-۳-۶-۵ ایمنی از حریق
۵-۳-۷ بخش اداری
مبلمان فضاهای اداری:
فضاهای خدماتی پشت سن
۵-۳-۸ تجاری
۵-۳-۹ آموزشی
ورودی
راهرو طبقات ،ارتباطی افقی
راه پله، ارتباطی عمودی
بخش آموزشی کلاس
انواع چیدمان در کلاس
فرم دایرهای شکل
گروهی
بررسی نور در کلاس
۵-۳-۹-۱ آتلیه
در
پنجره ها
۵-۳-۹-۲ کتابخانه
تقسیم فضاها:
بوفه و سالن غذاخوری
سرویس بهداشتی
فضای سبز
۵-۳-۱۰ گالری
۵-۳-۱۱ انبار
۵-۳-۱۲ پارکینگ
استانداردهای طراحی خانه مد و فشن
سازماندهی و یا آرایش فضاها برای هماهنگی با نیازهای کاربردی را برنامه ریزی فضایی مینامیم. برنامهریزی فضایی، مهارتی بسیار مهم و تعیین کننده برای یک معمار به شمار میرود، اما سازماندهی فضا به صورتیکه نیازهای کاربردی را تامین کند، تنها بخشی از آن چیزی است که معمار باید انجام دهد.
یک متخصص برنامه ریزی فضا،با مشکلات کارکردی جانمایی ساختمان در یک سایت سروکار دارد؛ یک معمار علاوه بر آن به معنای سایت و ساختمان های آن نیز توجه میکند. برنامه ریز فضا، مساحت لازم برای کارمندان یک دفتر کار را مشخص میکند؛ معمار ماهیت کاری که در محیط کار، انجام میگیرد، مفهوم آن برای کارکنان و ارزش آن برای جامعهرا در نظر میگیرد.
برنامه ریز فضا، فضاهایی برای بازی بسکتبال، انجام فعالیت های آزمایشگاهی، تولید کالا و یافعالیت های مربوط به تئاتر فراهم میکند؛ در حالیکه معمار تجربه این فضاها را با تأثیرگذاری عمیق، پرمایگی، شوخ طبعی، زیبایی و نشاط در هم میآمیزد.